۴۹ مطلب در تیر ۱۳۹۶ ثبت شده است

پیامدها و راههای درمان تجاوز جنسی


پیامدها و راههای درمان تجاوز جنسی گرداوری شد

 پیامدها و راههای درمان تجاوز جنسی

 

«تجاوز» واژه‌ای است که بار منفی زیادی دارد. وقتی صحبت از «تجاوز جنسی» به میان می‌آید این کلمه بار منفی بیشتری پیدا می‌کند. اگر پای درددل فردی که قربانی تجاوز یا آزارجنسی شده بنشینید، او این اتفاق را دردناک‌ترین تجربه زندگی خود می‌داند طوری که انگار قرار نیست هیچ‌وقت آن را فراموش کند و همیشه با آن درگیر است.

بخشی از این احساس دردناک مربوط به حسی است که این فرد از جامعه می‌گیرد و بخشی از آن خشونتی است که به زنانگی فرد اعمال شده است. شاید آرزوی رسیدن به روزی که هیچ متجاوز جنسی در آن وجود نداشته باشد محال به نظر برسد اما آشنایی با تمام مشکلاتی که این قربانیان متحمل می‌شوند و راهکارهای درمانی و البته پیشگیرانه بدون شک سودمند است.

دکتر اوحدی، روانپزشک در مورد پیامدها و راه‌های درمانی این اتفاق توضیح می‌دهد.

 

— عوارض کوتاه‌مدت تجاوز جنسی
تجاوز به عنف معمولا دو نوع عارضه در پی دارد، عارضه زودهنگام و عارضه دیرهنگام. از مهم‌ترین عوارض زودهنگام تجاوز جنسی می‌توان به حالت شوکی که در فرد ایجاد می‌شود، اشاره کرد. او حالت ناراحتی شدید و بهت‌زدگی دارد. احساس طرد شدن از اجتماع و این فکر که به دلیل گناه نکرده مورد تحقیر و تنبیه قرار گرفته است و معمولا با برخورد نامناسب گروه‌های پزشکی و پیراپزشکی اورژانس و حتی پلیس می‌تواند تشدید شود. او این احساس را دارد که چه‌بسا به‌خاطر ظاهر و پوششی که داشته متجاوز به این عمل ترغیب شده است. به این ترتیب احساس عذاب وجدان فرد چند برابر می‌شود.

 

— قربانیان آزارهای جنسی چطور می‌توانند از آسیب‌های بعد از تعرض دور بمانند؟
یکی از مهم‌ترین عوارضی که بلافاصله بعد از حادثه تجاوز بروز می‌کند، حالت اختلال استرس بعد از حادثه یا PTSD است، به نحوی که فرد صحنه‌های تجاوز جنسی را دوباره فلش‌بک می‌زند، آنها را دوباره تجربه می‌کند و حتی گاهی حالت دفاعی شدید پیدا می‌کند. در این وضعیت او کناره‌گیری می‌کند و دلش می‌خواهد کسی او را نبیند و با او صحبت نکند، ضمن آنکه فعالیت‌های سیستم عصبی‌‌اش زیاد می‌شود، یعنی پاسخش به محرک‌های محیطی مانند صدا و نور افزایش می‌یابد.

او نمی‌تواند به کسی اعتماد کرده یا با شخصی ارتباط برقرار کند. در این حالت ممکن است به خودکشی و مرگ فکر کند و آرزوی مردن داشته باشد. اگر زمینه مشکلات روانی در او دیده شود این احتمال وجود دارد که دچار افسردگی شیدایی یا همان افسردگی دوقطبی شود. توهم‌های شنوایی و بینایی، هذیان، خنده‌های بی‌معنی، خشم بی‌جهت و… از عوارض دیگر این اتفاق است.

 

— بدبینی نسبت به جنس مخالف
فردی که مورد تجاوز قرار گرفته در طولانی‌مدت نسبت به رابطه جنسی حس بدی پیدا می‌کند و از آن متنفر می‌شود. دردهای آمیزشی و‌ تنفر از جنس مرد و‌ بدبینی به جنس مخالف از دیگر عوارض تجاوز جنسی است. او سعی می‌کند از مردها دوری کرده، حتی شماره تلفن‌اش را عوض کند یا مسیر رفت و آمدش را تغییر دهد. در طولانی‌مدت قابلیت‌های جنسی‌ این فرد از بین می‌رود و اختلال استرس پس از حادثه و افسردگی در او مزمن می‌شود.

افسردگی مزمن می‌تواند با توهم و هذیان همراه باشد. دردهای جسمانی و شبه‌جسمانی در این فرد زیاد می‌شود. درواقع علائم روانی او تبدیل به علائم جسمانی می‌شود. قربانی تجاوز مدام به این فکر می‌کند که در این موضوع مقصر است و خودش را سرزنش و نکوهش می‌کند و می‌گوید «کاش آنجا نبودم یا بیشتر مقاومت می‌کردم».

 

— پنهان‌کاری ممنوع
برخی قربانیان تجاوز جنسی در مورد این موضوع حرف نمی‌زنند غافل از اینکه این پنهان‌کاری عوارض را شدیدتر می‌کند. گاهی مددکاران و پرستاران یا حتی پلیس به این افراد توصیه می‌کنند این مشکل را پیگیری نکنند چون ممکن است مزاحم پیدا کنند، غافل از اینکه فرد باید درمان شود. این کار باعث می‌شود فرد در این باره با کسی صحبت نکند، برون‌ریزی احساسات نداشته باشد، خطاهای شناختی‌اش در روان‌درمانی اصلاح نشود و نتواند دارودرمانی کند. همه اینها باعث می‌شود عوارض ژرف‌تر و گسترده‌تر شده و احتمال خودکشی و دگرکشی بالا رود.

 

— گروه درمانی مفید است
اگر قربانی، جلسات روان‌درمانی و دارودرمانی را به خوبی و منظم انجام دهد امکان بهبود کامل وجود دارد. متاسفانه در کشور ما جلسات گروه‌درمانی برای خانم‌های آسیب‌دیده وجود ندارد درحالی‌که این روش درمانی بسیار کارآمد است و می‌تواند روند درمان را تسریع کند. به‌طور کلی در مدت 8 تا 18 ماه گروه درمانی نتایج شگرفی به‌همراه دارد.

 

— به‌پرسش‌های دیگران جواب ندهید
اگر فردی از اطرافیان بخواهد درباره این موضوع با قربانی تجاوز صحبت کند، او باید بگوید تمایلی به صحبت کردن در این باره ندارد. او باید متذکر شود که این مسئله خصوصی است و اگر برای او احترام قائل هستند، باید اجازه دهند در محیط درمانی و با درمانگر درباره این مسئله صحبت کند. توجه داشته باشید که درمانگر فرد باید حتما هم‌جنس قربانی باشد چون اگر جنس مخالف باشد می‌تواند برای فرد آسیب‌زا باشد.

 

— بهترین کار بعد از تجاوز جنسی ، درمان است
بدون شک تجاوز بدترین اتفاقی است که می‌تواند برای یک فرد رخ دهد. طبیعی است که بعد از این پیشامد فرد قربانی مشکلات مختلف روانی پیدا کند بنابراین اولین اقدام بعد از تجاوز مراجعه به روانپزشک و متخصص زنان و زایمان است. اگر درمان انجام نشود این موضوع تا سال‌ها می‌تواند فرد را آزار دهد و زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار دهد.

 

— خانواده‌ها حمایت کنند
در این پیشامد افراد خانواده باید تحت هدایت روانپزشک به فردی که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته کمک کنند. آنها در خانه به هیچ وجه نباید در مورد این موضوع صحبت کنند بلکه باید سعی کنند محیط آرامی برایش فراهم کنند تا لذت ببرد. باید به فکر سرگرمی‌هایی باشند که او را از موضوع جدا کند. خانواده‌ها باید مراقب باشند فرد داروها را مصرف کند و در عین حال آنها را از دسترس‌ او خارج کنند تا ناگهان اوردوز نکند.

اگر فرد خودش بخواهد با خانواده صحبت کند بهتر است به او گوش دهند و این اطمینان را ایجاد کنند که این مشکل ممکن است برای هرکسی پیش بیاید، در این اتفاق او نقشی نداشته، دست خداوند و طبیعت قصد تنبیه او را نداشته و این صرفا یک تصادف است.

 

بعد از تجاوز جنسی زود ازدواج نکند
دختری که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است حداقل دو تا سه سال نباید به ازدواج فکر کند. درصورتی‌که فرد قصد ازدواج داشته باشد لزومی ندارد این موضوع را با همسر آینده‌اش مطرح کند چون بسیاری مواقع پیش ‌می‌آید که شوهر به همسر سرکوفت می‌زند و او را متهم می‌کند به اینکه خودش هم در این موضوع نقش داشته است. حتی ممکن است بعد از مدتی مرد به‌اصطلاح غیرتی شده و همسرش را طلاق دهد. در کشور ما برخی از خانم‌هایی که مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند بعدها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از طرف همسرشان پس زده می‌شوند.

 

منبع : مجله زندگی ایده آل
سیمرغ

۱۶ تیر ۹۶ ، ۰۹:۲۷ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
ایران ایرانیان

اطلاعات جامع درباره سرطان دهانه رحم


اطلاعات جامع درباره سرطان دهانه رحم گرداوری شد

اطلاعات جامع درباره سرطان دهانه رحم

 

سرطان دهانه رحم چیست؟

سرطان دهانه رحم زمانی اتفاق میافتد که سلولهای غیر طبیعی در دهانه رحم (بخش پایین رحم) ایجاد شده و گسترش می‌یابند. هر ساله موارد ابتلای زیادی به این بیماری تشخیص داده می‌شود. یک واقعیت منحصر به فرد در مورد سرطان رحم این است که بیشتر موارد آن با نوعی ویروس ایجاد می‌شود و در صورتی که زود هنگام تشخیص داده شود بسیار قابل درمان است.

 

علائم سرطان دهانه رحم

هنگامی که سلول‌های دهانه رحم برای اولین بار غیر طبیعی می‌شوند، به ندرت علامت هشدار دهنده‌ای ایجاد می‌کنند. هنگامی که سرطان پیشرفت می‌کند علائم آن ممکن است شامل موارد زیر شود:

ترشحات غیر طبیعی از واژن

خونریزی واژنی بین دوره های قاعدگی

خونریزی پس از یائسگی

خونریزی یا درد در حین رابطه جنسی

 

علت اصلی : ویروس پاپیلومای انسانی( HPV )

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) گروه بزرگی از ویروس‌ها هستند. حدود 40 نوع از آنها می‌توانند نواحی تناسلی را عفونی کنند و برخی از آنها خطر بالای ایجاد سرطان دهانه رحم دارند. عفونت‌های HPV در دستگاه تناسلی معمولا به‌خودی‌خود از بین می‌روند اما در صورتی که عفونت آن مزمن شود ممکن است موجب تغییراتی در سلول‌های دهانه رحم شده و این تغییرات می‌تواند منجر به سرطان گردد. در سرتاسر جهان بیش از نود درصد از سرطان‌های دهانه رحم توسط عفونت این ویروس ایجاد می‌شوند.

 

علائم HPV

عفونتهای HPV معمولا هیچ علامتی ندارد و به‌خودی‌خود از بین میرود. برخی از انواع این ویروس ممکن است موجب زگیل تناسلی شود اما اینها از همان انواعی که موجب سرطان دهانه رحم می‌شوند، نیستند. لازم به ذکر است که زگیلهای تناسلی حتی اگر درمان نشوند به سرطان تبدیل نمیشوند. انواع خطرناک HPV می‌تواند در بدن سالها بدون ایجاد هیچ علامتی، باقی بماند.

 

چه کسانی در خطر HPV قرار دارند؟

HPV به قدری شایع است که بیشتر افراد در طول زندگیشان یک بار  به این ویروس مبتلا می‌شوند. چون این ویروس می‌تواند خاموش بماند این امکان وجود دارد که عفوت در شما باقی بماند، حتی اگر سالها از زمانی که رابطه جنسی داشته‌اید گذشته باشد. استفاده از وسایل محافظتی در حیطه رابطه جنسی می‌تواند خطر ابتلا به آن را کاهش دهد اما نمی‌تواند به طور کامل از شما در مقابل این ویروس محافظت کند. HPV در قسمت‌های دیگر بدن که دارای پوست محافظ نیستند، نیز می‌توانند موجب ایجاد سرطان شود .

 

چگونه HPV موجب سرطان دهانه رحم می‌شود

اگر یکی از گونه‌های با خطر بالای HPV برای مدت زیادی در بدن باقی بماند، ممکن است موجب ایجاد سلولهای غیر طبیعی در دهانه رحم شود. این تغییرات پیش سرطانی به این معنی نیست که به سرطان دهانه رحم مبتلا شده اید بلکه به مرور زمان سلول‌های غیر طبیعی ممکن است به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند. به محض این که سرطان پدیدار شد، به دهانه رحم و نواحی پیرامون آن گسترش می‌یابد.

 

چه موارد دیگری خطر سرطان دهانه رحم را افزایش میدهد؟

خطر ابتلا به این بیمار در زنان دارای این عفونت که شامل موارد زیر باشند بالاتر است:

سیگار کشیدن

داشتن فرزندان زیاد

مصرف قرص‌های پیشگیری از بارداری به مدت طولانی

داشتن ایدز یا ضعف سیستم ایمنی

 

شناسایی زود هنگام: آزمایش پاپ اسمیر

آزمایش پاپ اسمیر یکی از موفقترین روشها در شناسایی زود هنگام است. با ابزاری شبیه به گوش پاک کن نمونه‌ای از سلول‌های دهانه رحم برداشته شده و بررسی می‌شود و سلول‌های غیر طبیعی دهانه رحم شناسایی می‌گردد. در سن 21 سالگی زنان باید آزمایش پاپ اسمیر را هر سه سال یک بار انجام دهند و از سن 30 تا 65 سالگی زنانی که هم آزمایش پاپ اسمیر و هم آزمایش HPV را انجام داده‌اند می‌توانند هر 5 سال یکبار آزمایش دهند اما زنانی که در خطر بیشتری قرار دارند ممکن است نیاز به آزمایش در دفعات بیشتر داشته باشند بنابراین بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. عدم انجام این آزمایش‌ها خطر سرطان تهاجمی دهانه رحم را افزایش میدهد.

نکته: پس از دریافت واکسن HPV باز هم نیاز به آزمایش پاپ اسمیر دارید چون این واکسن از همه انواع سرطان‌های دهانه رحم پیشگیری نمی‌کند.

 

اگر آزمایش پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد چه باید کرد؟

اگر نتایج آزمایش ناهنجاری جزئی نشان دهد ممکن است نیاز به تکرار آزمایش پاپ اسمیر داشته باشید. پزشک شما ممکن است کولپوسکپی یا بیوپسی توصیه کند تا تغییرات ایجاد شده در بافت دهانه رحم را بهتر ببیند. اگر سلول‌های غیر طبیعی پیش سرطانی باشند، میتوان آنها را برداشت یا از بین برد. درمان‌ها در زمینه پیشگیری از تبدیل سلول‌های پیش سرطانی به سرطان، بسیار موفق هستند.

 

شناسایی زود هنگام: آزمایش دی ان ای HPV

در برخی از موارد پزشک ممکن است آزمایش دی ان ای HPV را به اضافه آزمایش پاپ اسمیر تجویز کند. این آزمایش وجود اشکال پر خطر HPV را بررسی می‌کند و می‌تواند در ترکیب با آزمایش پاپ اسمیر در غربال‌گری سرطان دهانه رحم در زنان بالای 30 سال مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین ممکن است این آزمایش برای زنان در همه سنین پس از نتیجه آزمایش پاپ اسمیر غیر طبیعی، توصیه شود.

 

تشخیص سرطان دهانه رحم: نمونه برداری

نمونه برداری شامل برداشتن بخشی از بافت دهانه رحم برای بررسی در آزمایشگاه است. پاتولوژیست نمونه بافت را از نظر تغییرات غیر طبیعی، سلول‌های پیش سرطانی و سلول‌های سرطانی بررسی می‌کند. در بیشتر موارد نمونه برداری در مطب دکتر با بی حسی موضعی انجام می‌شود. نمونه برداری مخروطی به پاتولوژیست امکان میدهد که سلول‌های غیر طبیعی را زیر سطح دهانه رحم بررسی کند اما این آزمایش ممکن است نیاز به بی هوشی کامل داشته باشد.

 

مراحل سرطان دهانه رحم

مرحله صفر زمانی است که سلول‌های سرطانی یافت شده تنها در سطح دهانه رحم وجود داشته باشند. سرطان‌های تهاجمی تر به چهار مرحله تقسیم می‌شوند. مرحله 1 زمانی است که سرطان فراتر از دهانه رحم گسترش نیافته باشد. در مرحله 2 تومور به بخش بالای واژن گسترش یافته است. در مرحله 3 تومور به بخش پایینی واژن گسترش یافته و ممکن است جریان ادرار را مسدود کند. در مرحله 5 تومور به مثانه یا راست روده رسیده یا سلول‌های سرطانی به بخش‌های دیگری بدن گسترش یافته‌اند و تومورهای جدیدی تشکیل داده‌اند.

درمان: جراحی

اگر سرطان فراتر از مرحله 2 گسترش نیافته باشد جراحی معمولا برای برداشتن هر بافتی که ممکن است حاوی سرطان باشد توصیه می‌شود. معمولا این کار شامل هیسترکتومی ( برداشتن دهانه رحم و رحم و نیز مقداری از بافت اطراف) است. جراح ممکن است لوله های فالوپ، تخمدان‌ها و گره‌های لنفاوی نزدیک به تومور را نیز بردارد.

درمان: پرتو درمانی

پرتو درمانی خارجی از پرتوی ایکس با انرژی بالا برای نابود کردن سلول‌های سرطانی در نواحی مورد نظر استفاده می‌کند. همچنین این روش به تخریب سلول‌های سرطانی باقی مانده پس از جراحی می‌تواند کمک کند. پرتودرمانی داخلی یا براکی تراپی (brachytherapy) از مواد رادیو اکتیو که وارد تومور می‌شود، استفاده می‌کند. زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم اغلب با ترکیبی از پرتو درمانی و شیمی درمانی مورد درمان قرار می‌گیرند. عوارض آن شامل کاهش شمار سلول‌های خونی، احساس خستگی، آشفتگی معده، تهوع، استفراغ و شل بودن مدفوع است.

درمان: شیمی درمانی

در شیمی درمانی از داروها برای رسیدن به تومور در هر جای بدن استفاده می‌شود. وقتی سرطان دهانه رحم به اندامهای دورتر گسترش یافته باشد شیمی درمانی ممکن است گزینه اصلی برای درمان باشد. عوارض شیمی درمانی بسته به داروها و دوز آنها ممکن است شامل خستگی، ریزش مو، کبودی راحت بدن، تهوع، استفراغ و کاهش اشتها باشد.

 

کنارآمدن با درمان‌های سرطان

درمانهای سرطان ممکن است شما را خسته یا بی‌اشتها کند اما باید کالری کافی به بدن برسانید تا وزن مطلوب حفظ شود. برای توصیه‌های غذایی مناسب در طول درمان‌های سرطان با متخصص تغذیه صحبت کنید. فعال ماندن نیز مهم است. ورزش ملایم میتواند انرژی شما را افزایش داده و استرس و تهوع را کاهش دهد. با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید چه فعالیتهایی برای شما مناسب است.

 

سرطان دهانه رحم و باروری

در درمان سرطان دهانه رحم اغلب رحم برداشته می‌شود و ممکن است تخمدان‌ها نیز برداشته شوند که امکان بارداری در آینده را از بین می‌برد. در صورتی که سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شده باشد هنوز ممکن است بتوانید پس از درمان جراحی، بچه‌دار شوید. روشی به نام تراکلکتومی رادیکال (radical trachelectomy) میتواند دهانه رحم و بخشی از واژن را بردارد در حالی که بیشتر رحم دست نخورده باقی می‌ماند.

 

میزان نجات سرطان دهانه رحم

احتمال میزان نجات سرطان دهانه رحم با مرحله تشخیص آن گره خورده است. بسته به مرحله آن بین 93 درصد تا 15 درصد از زنان به مدت حداقل 5 سال پس از تشخیص زنده می‌مانند. به یاد داشته باشید که این اعداد بر اساس درمان زنان مبتلا بین سالهای 2000 و 2002 است. درمان‌ها و چشم‌انداز آن ممکن است برای افرادی که در حال حاضر این بیماری در آنها تشخیص داده می‌شود، بهتر شده باشد و آمارها پیش بینی نمی‌کند که هر فرد چگونه به درمان پاسخ میدهد.

 

واکسن برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم

امروزه واکسنهایی برای پیشگیری از ابتلا به دو نوع HPV که با سرطان دهانه رحم بسیار مرتبط هستند، در دسترس است. هم واکسن سرواریکس (Cervarix) و هم گارداسیل (Gardasil) به صورت سه دوز در یک دوره شش ماهه تزریق می‌شوند. مطالعات نشان میدهد این واکسن‌ها در پیشگیری از عفونت‌های مزمن دو نوع HPV که موجب 70% سرطان‌های دهانه رحم می‌شود موثر است. گارداسیل از فرد در مقابل دو نوع HPV که موجب زگیل تناسلی می‌شود نیز محافظت می‌کند.

 

چه افرادی باید واکسن HPV را دریافت کنند؟

این واکسن‌ها تنها برای پیشگیری از عفونت HPV مورد استفاده قرار می‌گیرند نه درمان آن. در صورتی که پیش از این که فرد از نظر جنسی فعال شود واکسن‌ها را دریافت کند بیشترین تاثیر را خواهد داشت. مرکز کنترل بیماری‌ها توصیه می‌کند دختران این مجموعه واکسن را زمانی که در سن 11 یا 12 سالگی قرار دارند دریافت کنند. همچنین به صورت واکسیناسیون همگانی برای دختران و زنان 13 تا 26 سال تزریق می‌شود.

 

۱۵ تیر ۹۶ ، ۱۷:۰۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
ایران ایرانیان